Alvleesklierkanker of pancreascarcinoom, adenocarcinoom van de pancreas, is een minder vaak voorkomende vorm van kanker.
De aandoening geeft meestal pas in een zeer laat stadium symptomen (vaak geelzucht veroorzaakt door compressie van de ductus choledochus, vermagering, en/of pijn), waardoor genezing op het moment dat de diagnose wordt gesteld (veelal door middel van echografie) nog maar zelden mogelijk is. De tumor kan ontstaan in de kop van de alvleesklier of in de staart ervan. Naast adenocarcinomen, kunnen er zich ook neuro-endocriene kankers ontwikkelen. Deze gaan uit van weefsels die onder meer insuline en gastrine produceren, en worden overeenkomstig insulinomen en gastrinomen genoemd. Deze kankers zijn nog veel zeldzamer dan adenocarcinomen.
De operatie volgens Whipple waarbij de alvleesklier en een groot omliggend gebied verwijderd wordt, is een behandelingsmethode. Dit is een zeer zware operatie die op zich al een sterfte van 4-16% heeft. Als vorm van palliatieve zorg kan door middel van een endoscopische retrograde cholangiopancreatografie een stent worden ingebracht in de ductus choledochus, zodat de gal kan afvloeien naar de twaalfvingerige darm en veel klachten zullen verminderen. De overleving van pancreascarcinoom ligt bijzonder laag: na 5 jaar is minder dan 5% van de patiënten nog in leven. De meesten overlijden binnen enkele maanden. De neuro-endocriene kankers hebben een veel betere prognose.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten